بهداشت در دفاع مقدس

اولين هسته‌ي بهداشت رزمي در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در سال 1359 در پادگان ولي عصر(عج) تهران ايجاد شد و با آغاز جنگ تحميلي عراق بر ايران معاونت بهداشت در بهداري رزمي ستاد مرکزي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي وقت به وجود آمد و اين معاونت با سرعت هسته‌‌هاي پراکنده بهداشتي در بهداري رزمي‌‌هاي سراسر کشور را شناسايي و تلفيق کرد و آن را تبديل به واحد بهداشت نمود و فعاليت خود را در جبهه متمرکز کرد. ايجاد شرايط مناسب بهداشتي و داشتن يک سازمان قوي و پويا بهداشت رزمي در صحنه‌ي نبرد نامتقارن دغدغه‌ي اصلي محسوب مي‌شود که هزينه‌ي عدم رضايت کامل اصول بهداشت رزمي در جنگ‌‌هاي گذشته به جاي ماندن هزاران نيروي رزمي ناتوان به خاطر ابتلا به اسهال خوني و ساير بيماري بوده است. کم‌توجهي و هر تعللي در ارتقاء و تأمين سلامت نيرو‌هاي نظامي، ضايعه‌ي جبران‌ناپذيري خواهد داشت. سازمان‌ بهداشت رزمي ضعيف و بيماري‌‌هاي واگيردار مي‌تواند توانايي‌‌هاي نيروي نظامي خودي و دشمن را بسيار کاهش دهد. در نبرد نامتقارن بر ميزان بروز بسياري از بيماري‌‌هاي مسري از جمله اسهال خوني، امراض رود‌هاي افزوده مي‌شود. لذا به منظور کسب آمادگي لازم جهت پيشگيري و درمان اين گونه بيماري‌‌ها تدوين و اصلاح ساختار سازمان بهداشت رزمي قوي که بتواند اقدامات و آموزش‌‌هاي لازم را انجام بدهد.
متخصصان بهداشت رزمي به سازماندهي مجدد سازمان بهداشت رزمي با رويکرد نبرد نامتقارن که توانايي و اختيارات مصون سازي و پيشگيري از بيماري‌ تهيه و تأمين آب آشاميدني، تغذيه‌ي مناسب با شرايط اقليمي، و ايجاد يک سيستم فاضلاب صحنه‌ي نبرد را داشته باشد.
چنانچه گفته شد، مثلاً در جنگ جهاني اول 3 ميليون نفر از ارتش روسيه در اثر ابتلاء به تيفوس جان سپردند.
مجله پيام انقلاب در گزارشي در تاريخ 5/7/1365 در مورد بهداشت در جنگ مي نويسد: “بهداشت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي كه بعنوان معاونت در حوزه‌ي بهداري كل سپاه فعاليت دارد در حول و حوش سه محور زير ارائه خدمات مي‌نمايد.
1 – خدمات بهداشت جنگ
2 – خدمات بهداشت عمومي در سراسر سپاه
3 – خدمات بهداشت به خانواده‌‌هاي پاسدار