شــهــدای امدادگر

دومین فرزند و اولین پسر از خانوادة پنج نفری حسن آقای بُرّا بود که در هشتمین روز شهریور ماه 1335 در محلة سلطان‌آباد تفت دیده به جهان گشود. نامش را علی‌اکبر گذاشتند. نه ماهه بود که خانواده‌اش به شهر کراچی در جنوب پاکستان مهاجرت کردند. گر چه خانواده از جامعة ایران دور شده بود اما همّت و غیرت مردانة آنها در پاسداشت فرهنگ ایرانی- اسلامی با همراهی اقلیت‌ شیعة پاکستان، واقعاً ستودنی بود. برگزاری مراسم مختلف مذهبی به ویژه مراسم محرم و عزا‌داری اهل بیت (سلام الله علیها)، از جمله برنامه‌هایی بود که خانواد?‌ برا برای برپایی آن تلاش زیادی می‌کردند. زندگی علی‌اکبر تا رسیدن به مرز جوانی در چنین محیط و شرایطی گذشت. او در 7 سالگی در سوگ پدر نشست و در غربت یتیم شد. به ناچار سرپرستی او، خواهر و برادر کوچکش به دوش خسته و رنجور مادر افتاد؛ مادری که اغلب مواقع با بیماری مزمنی دست به گریبان بود و به همین دلیل زندگی‌شان در غربت به‌ سختی سپری می‌شد. علی اکبر در مدرسه شاگردی کوشا و منظم بود. تحصیلات خود را تا سال آخر دبیرستان ادامه داد و پس از امتحانات آنقدر شوق بازگشت به وطن داشت که حتی منتظر نتایج امتحانات ...