شــهــدای امدادگر

1088757 رسول ايزدى بسم الله الرحمن الرحيم إنا لله و إنا إليه راجعون(البقره 156) با سلام به امت شهيدپرور و رهبر كبيرمان امام خمينى. من از خانواده عزيزم درخواست دارم در شهادت من گريه و زارى نكنند و يا اينكه سياه‌نپوشند. چون شهادت افتخار من مى‌باشد. وقتى كه شهيد شدم خوشبخت شده‌ام و نبايد با عزادارى اين خوشحالى من را بر هم بزنيد. و اين را هم بايد بدانيد فرزند امانتى مى‌باشد كه خداوند به شما داده است و هر موقع كه بخواهد و اراده كند امانت خويش را كه شما به بهترين وجه تربيت كرده‌ايد از شما مى‌گيرد. و به شما پدر و مادرى كه فرزندتان را چنان تربيت كرده‌ايد كه در راه خدا خدمت كند و جان ناقابل خويش را نيز به خاطر خدا بدهد درود مى‌فرستد. اى امت شهيدپرور و مستضعف كه جوانان بسيارى در راه خدا هديه كرده‌ايد هرگز رهبر كبيرمان امام خمينى را تنها مگذاريد و از پندها و اندرزهاى ايشان كه چون شمشير برنده‌اى به سر ابرقدرتها فرود مى‌آيد استفاده كنيد تا ديگر آمريكا و شوروى و ديگر اشغالگران نتوانند بر كشور اسلاميمان دست‌درازى كنند. سنگر انقلاب را كه با خون 60هزار شهيد آبيارى شده رها مكنيد و فريب منافقان از كفار بدتر را مخوريد و با يارى و اتحاد ريشه اين جنايتكاران را از بين ببريد. اين را از امت شهيدپرور خواهشمندم كه ريشه بى‌حجابى كه ننگ بزرگ است كه از دوران طاغوت ادامه داشته، تقاضا دارم كه اين ننگ بزرگ را از جامعه اسلامى ما بردارند تا سرمشقى براى ديگر كشورها باشد. والسلام عليكم و رحمة‌الله و بركاته