شــهــدای امدادگر

نامبرده در اسفند سال 1344 متولد شد و پس از دوران کودکی، در تهران به دبستان رفت و بعد از آن، بقیه تحصیلات ابتدایی را در تفت گذراند. بعد از آن، به مدرسه راهنمایی رفته و تا کلاس اول راهنمایی درس خوانده است. وی در این مدّت، هیچ گاه نماز و روزه‌اش ترک نمی‌شد و همیشه در مجالس و مراسم مذهبی شرکت می‌کرد و هنگامی که انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام امت شروع شد در تظاهرات شرکت می‌کرد. زمانی که جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران آغاز شد وی آرزوی رفتن به جبهه‌های حق علیه باطل را داشت و می‌خواست در این راه جان عزیز خود را نثار اسلام نماید و شهید شود. در این زمینه، با خواهر خود می‌گوید: «خواهرم، آرزو دارم شهید شوم و تو زینب وار به شهادتم افتخار کنی». هر وقت یکی از رفقایش به درجه رفیع شهادت نائل می‌آمد، افسوس می‌خورد و می‌گفت من از قافله عقب افتاده‌ام و دیگران از من سبقت گرفته و به جوار رحمت حق شتافته‌اند و برایشان حجله‌گاه می‌ساخت و از برادر دیگر می‌خواست که اگر شهید شد، برایش عزاداری نکنند و شاد باشند، زیرا او عاشق شهادت بود. از پدر و مادرش می‌خواست که اگر شهید شد بی‌تابی نکنند تا خدای ناکرد ...