شــهــدای پزشکیار

متولد سال 1333 هستم؛ شهرستان صايين قلعه، استان زنجان. شش ساله بودم كه مادرم از دنيا رفت و از نعمت مهر مادري محروم شدم. آنهايي كه مادرشان را در كودكي از دست داده‏اند خوب مي‏دانند كه چه ضربه روحي دردناكي‌ست مرگ مادر. آن زمان احساس تنهايي مي‏كردم اما كم‏كم فهميدم كه مرگ براي همه وجود دارد و نبايد نااميد شوم. بهتر است با سختي‏ها كنار بيايم و مشكلات زندگيم را با فكر و تلاش حل كنم. تا دوم دبيرستان در صايين‏قلعه ماندم و بعد براي تحصيل در رشته بهياري به شهر مشهد رفتم. ديپلم كه گرفتم در ارتش براي پزشكياري استخدام شدم. اين حرفه را دوست داشتم. پس از مدتي به رودبار آمدم و خانه‏اي كوچك اجاره كردم و در سن بيست و يك سالگي با دختر همسايه‏مان ازدواج كردم. خانواده‏هايمان سالها با هم ارتباط داشتند و همديگر را خوب مي‏شناختند. خوشحال بودم. به همسرم قول دادم در راه خوشبختي او و فرزندانمان از هيچ كوششي دريغ نخواهم كرد. ناهيد و مسعود حاصل ازدواج من بودند. چند سال گذشت تا اينكه بين ايران و عراق جنگ درگرفت. جنگي تحميلي كه تمام دنيا در مقابل كشور ما قد علم كردند و همه قدرتهاي بزرگ، حامي صدام‏حسين شدند. عشق به مي ...