شــهــدای امدادگر

محسن - ثابتى رحمانى وصيتنامه خدمت پدر و مادر عزيزم و برادران و خواهر عزيزم بعد از تقديم عرض سلام اميدوارم حالتان خوب باشد و مورد لطف و رحمت خداوند بزرگ قرار بگيريد عزيزانم اين نامه را روز 5 آذر 29 محرم در حالى كه داخل سنگر جبهه چولانه واحد نشسته و انتظار حمله نزديك را مى‌كشم مى نويسم در مرحله اول از شما ميخواهم مرا عفو فرمائيد و امام را دعا كنيد پدر عزيزم نيرويى عجيب و مرموزى مرا بطرف اهواز مى‌كشد كه فكر مى كنم علتش تربيت صحيح شما باشد كه اين را شعار زندگى من قرارداد كه از هر مظلومى‌دفاع مى كنيم وبه هر ظالمى مى تازيم شما اسمش را هر چه مى خواهيد بگذاريد از قول من به برادرانم سلام برسان و از ايشان بخواه كه يا مسلمان باشند يا آزاده مادر عزيزم بزرگترين درد زندگى من سختى ها ورنجها ى تو بود كه چرا بايد در زندگى زجر بكشى اميدوارم مرا ببخشى و از گناهان بزرگم چشم بپوشى يادته اوايل انقلاب با هم صحبت كرديم گفتم كه نسل ما بايد پل شود تا ديگران از روى آن بطرف آزادى عبور كنند سلام مرا به شهيد برساند من از خداوند مى خواهم كه توبه مرا بپذيرد و قلم عفو بر گناهانم بكشد و اگر زنده ماندم اسلحه را زمين نمى گذارم و مبارزه با نفس را ادامه مى دهم خدا نگهدار