شــهــدای امدادگر

شهيد در اواخر بهار 1336 در يك خانواده محروم در اطاقي محقر كه تمامي زندگي پدر و مادرش را تشكيل مي‌داد در دهاقان اصفهان متولد گشت و زندگي با عظمت خود را در آن خانه كوچك آغاز كرد. روزها از پي هم مي‌گذشت و ابراهيم بزرگ و بزرگ‌تر مي‌شد و با راه رفتن و برخورد و نجابتش، خستگي را از تن پدر كه براي امرار معاش از خانه بيرون مي‌رفت و گاه تا چندين ماه برنمي‌گشت بيرون مي‌كرد مادرش نيز سعي مي‌كرد غم‌ها و رنج‌هاي زندگي را تحمل كند تا روح لطيف فرزندش آزرده نشود. فقط تنها و تنها اگر سخني هم از غم و اندوه بود سخن از مظلوميت اهل بيت عليهم السلام و ظلمي كه در تاريخ بر آنها رفته است بود تا از اين رهگذر نهال ولايت در جان فرزندش بكارد. كم‌كم به دبستان و دبيرستان رفت و در ايام تعطيلي دبيرستان كه توان كار پيدا كرده بود به كار بنائي مي‌پرداخت تا هم روح خود را با سختي‌ها پرورش دهد و هم كمك خرجي باشد براي ادامه تحصيل. پس از اخذ ديپلم به سربازي رفت و اواخر سربازي كه با فجر انقلاب قرين بود با فرمان امامش از پادگان رژيم منفور شاه (با وجود همه خطرات) به همراه دوست ديگر خود فرار كرده و بدين سان وفاداري و عشق و علاقه ...