شــهــدای امدادگر

:سپاس و حمد، فقط از آن خداى يكتا مى باشد. سلام و درود بيكران بر تنها منجى عالم بشريت و نور چشم مستضعفان جهان و اميد آينده مسلمانان جهان كه با طلوعش دنيا را پر از عدل و داد خواهى كرد و كره جهان را از فسق و فجور پاك مى كند. يعنى حضرت مهدى (عج) و سلام به نايب برحقش، پير جماران، بت شكن دوران، ابراهيم زمان، حركت دهنده مسلمانان، رهبر مستضعفان جهان، خمينى كبير و درود بى منتها به خانواده محترم و معظم شهدا و معلولين و جانبازان و مفقودين كه واقعا با اين خونهايى كه در راه خدا ريخته، مسئوليت سنگينى را بر گردن ما انداخته‌اند. لذا از خداوند تبارك و تعالى مى خواهم كه به ما شهامت و استقامت و ايثار در راهش عنايت فرمايد تا بتوانم، اين وظيفه مقدس يعنى انقلاب عزيزمان را به صاحب اصليش صاحب الزمان (عج) تحويل بدهم. انشاءالله. خلاصه لازم دانستم، چند كلمه‌اى هم با خانواده خودم درد دل كنم. چون وصيت نمودن واقعا لياقت و بزرگوارى مى خواهد. من بحمدالله در دنيا سرمايه‌اى ندارم. بزرگترين ثروت من كه خداوند، به من عطا فرموده، خانواده عزيزم هستند. خدمت مادر مهربانم! بهتر از جانم! از فرسنگها راه دور، براى شما سلام مى رسانم. سلامى كه از اعماق وجودم و از درون قلب بر مى خيزد، برايت مى فرستم. اميدوارم به بزرگوارى خودت بپذيرى. مادرجان! شنيده‌ام كه كسالت دارى. از خداوند تبارك و تعالى مى خواهم كه انشاءالله مورد لطف و عنايت خدا قرار بگيريد و خوب بشويد. خدمت پدرم كه مربى بزرگ خانواده‌ام مى باشد، سلام و دعاى زيادى مى رسانم و از خداوند بزرگ مى خواهم كه در سراسر زندگى، موفق و سربلند باشيد. پدرجان! تو هم رنج و زحمت بى نهايت براى من كشيده‌اى و سختى ها و مشقتها را تحمل نموده‌اى. تو براى من اسوه و نمونه بوده‌اى و به وجود شما پدر عزيزم افتخار مى كنم كه اين گونه مرا تربيت كرده‌اى تا در راه اسلام و قرآن قدم بردارم و خدا را از ياد نبرم. به همه شما خانواده عزيزم مى گويم: اگر خداوند شهادت را نصيبم كرد، شما به كليه مردم بگوييد كه كور كورانه راه را انتخاب نكرده‌ام. و اگر جنازه‌ام به دستتان رسيد، مرا در بهشت زهرا پيش مادربزرگم دفن نماييد تا در بهشت قيامت، همه شما را شفاعت كنم. دستانم را باز بگذاريد كه منافقين دنيا طلب بدانند، چيزى از مال دنيا را با خود نبرده‌ام و مشتهايم را گره كنيد كه دشمنانم بدانند تا آخرين لحظه عمرم، توى دهانشان محكم مى زنم. به قول رهبر كبير انقلاب، شما ملت قهرمان پرور، آن چنان سيلى به صدام و حزب منحوس بعثى ها بزنيد كه هرگز از جايش بلند نشود و انشاءالله آخرين جان كندنهاى سلطنتش را سپرى مى كند. اگر دلتان شكست و خيلى غصه خورديد به بهشت زهرا برويد و مقبره شهدا را ببينيد و قبر مرا هم نگاه كنيد. به شما ثابت خواهد شد كه يك قطره كوچكى هستم. پس براى شهداى صحراى كربلا امام حسين (ع) گريه كنيد. امام را دعا كنيد. براى سلامتى امام، صلوات برادر رزمنده شما، مختار جليلى مورخه 18/1/65