شــهــدای امدادگر

باسمه تعالي خدمت پدر و مادر عزيزم و سلامتي شما را از خداوند منان خواهانم. همچنين خدمت برادران و خواهرانم و تمامي اقوام و خويشاوندان سلام مي‌رسانم. پدر جان! از طرف من به مردم روستا بگو كه از من راضي باشند و اگر از من از روي ناداني خلافي سر زده است، مرا به بزرگواري خودشان مورد عفو و بخشش قرار دهند تا شايد خداوند رحمان و بلندمرتبه مرا بيامرزد. پدر جان! بعد از شهادتم ديگر غم و غصه نخور و هنگامي كه مي‌خواهي براي من گريه كني، به ياد اباعبدالله الحسين (عليه السلام) باشد كه جوان برومندش، علي اكبر (عليه السلام) را چگونه در راه خدا فدا كرد و به لقاءالله و به درجه‌ي رفيع شهادت نائل آمد. پدر جان! حالا بگو كه مگر من از علي اكبر بهتر هستم؟ ابداً. من خاك پاي او هم نمي‌شوم. پدر جان! سوره‌ي «والعصر» را زياد بخوانيد. مادر جان! تو هم براي من غصه نخور و به مادر علي اكبر، ليلا باش كه چگونه جوان زيباي خود را در روز عاشورا، در راه خدا فدا كرد. مادر! تو را به خدا قسم مي‌دهم كه بعد از مرگ من، گريه و زاري نكني. از زحمت‌هايي كه در كودكي براي من كشيده‌اي بسيار ممنون و متشكرم. اجر شما با خداي بلند مرتبه و خداي دانا و تواناست. والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته