شــهــدای امدادگر

كودكي‌اش در تهران گذشت. دهم دي ماه سال 1337 متولد شد و دست تقدير او را بي‌اختيار به زنجان برد. پدر و مادرش اصالتاً زنجاني بودند. سايه‌ي پدر در همان دوران كودكي از سر او رخت بست و با مادر و برادر به زندگي ادامه داد. كم‏كم بزرگ شد و با نمرات خوب سالهاي فراگيري علم را يكي پس از ديگري پشت سر گذاشت. ديپلم‏اش را در رشته‏ي بهياري گرفت و بدليل علاقه به رشته‏هاي پزشكي پس از قبولي در آزمون سراسري، در رشته پرستاري دانشگاه تهران پذيرفته شد و ليسانس گرفت. دوران دانشجويي او مقارن با پيروزي انقلاب اسلامي بود. از راهپيمايي‏ها و فعاليت‏هاي سياسي پيرامون انقلاب غافل نماند و تا حد توان در آنها شركت مي‌كرد. پس از اتمام دوران تحصيل در دانشگاه، با استخدام در نيروي هوايي ارتش، در بيمارستان ارتش مشغول به كار شد. چند سالي نگذشته بود كه جنگ درگرفت. عراق به ايران حمله‌ور شد. ناجوانمردانه تاخت و غارت كرد. اينك نوبت جوانان رشيد بود تا جلوي دشمن را بگيرند. غلامعلي بيست روز پس از نامزدي با دختر مورد علاقه‌اش از طرف ارتش بطور داوطلبانه و در كسوت امدادگر به جبهه اعزام شد. جان و مال و جواني را رها كرد تا در دفاع از م ...