شــهــدای امدادگر

اولين روز از آبان‌ماه 1336 خداوند محمدعلي را به خانوادة کهدويي عطا کرد. او اولين فرزند از هشت فرزند اين خانواده بود که با حضور خود، شيريني و گرمي خاصي به خانوادة کوچک اين پدر و مادر روستايي بخشيد. او تحت تعليم و تربيت پدر و مادري متدين و در جمعي مذهبي رشد و پرورش يافت. از همان دوران کودکي، با اخلاق و کردار بزرگ‌منشانه‌اش که بيشتر از سن خود مي‌نمود جاي خود را در دل ديگران باز کرده و هميشه در امور زندگي، کمک حال پدر و مادرش بود. او با اراده‌اي قوي درس مي‌خواند و بعد از گرفتن مدرک ديپلم، جهت امدادگري به بيماران و مجروحان آموزش ديد و به عنوان بهيار، در درمانگاه کهدوييه مشغول به خدمت شد. رفتار مهرورزانه و دلسوزانة محمدعلي، او را به عنوان امدادگري وظيفه‌شناس در منطق? کهدوئيه و حتي روستاهاي دوردست مشهور کرده بود. مدتي پس از حملة دشمن خونخوار بعثي به خاک پاک ميهن اسلامي، احساس مسئوليت کرد و طي سه مرحله، به جبهه اعزام شد و به مداواي مجروحان جنگ ‌پرداخت. او در اعزام سوم به مناطق جنگي در اثر اصابت ترکش به آرزوي ديرينة خود، يعني شهادت در راه رضاي خداوند ‌رسيد. از اين شهيد امدادگر سه فرزند به ياد ...