شــهــدای امدادگر

... مدت ها بود که بازنشسته شده و واسطه حسن اخلاق و تلاشگري‌اش، مدير داروخانه اي درشهر اروميه، از اين خادم بهداري، دعوت به همکاري کرده بود. سي سال تمام در برقراري بهداشت، خون دل خورده و از جان، مايه گذاشته و مي‌داند که راه و چاه کجاست؟ چرا بايد ازين همه درد و بيماري در پوست اين مردم خزيده باشد. وقتي دارو را مي‌پيچيد، زير چشمي، قامت درمانده پيرمردي را در داروخانه مي‌پاييد. شماره نفس‌هاي مرد، او را به غمي مطبوع ميهمان مي‌کرد، به اشاره دستش گوشش را به دهان مرد نزديک نمود و شنيد: همشهري سينه‌ام مي‌سوزد، آب آب. شهيد بخشايي، در سال 1309 در شهر اروميه به دنيا آمد، خانواده متدين و علم دوستي داشت که به ترغيب آنان در آن سال‌ها، موفق به دريافت ديپلم شد و به استخدام "بهداري" وقت درآمد. وي پدري دلسوز و خادمي تلاشگر در عرصه بهداشت بود که توانست پس از سي سال خدمت صادقانه باز نشسته شود. شهيد بخشايي در زندگي فردي و اجتماعي، خود رابا پاکي‌ها آميخته نمود و با عرق جبين و عزت نفس‌اش به بازآفريني زندگي‌اش مي‌پرداخت. او در تربيت سه فرزندش کوشيد و با اشتغال مجدد در داروخانه، خواست، بار ديگر خستگي ناپذيري ر ...