شــهــدای امدادگر

شهيد فرهاد محمدي صابر اسفند ماه 1336 به عالم خاكي قدم نهاد و در همان كودكي سايه پر مهر پدر را از دست داد . فرهاد از برادر و خواهرش كوچك‌تر و نيازمند توجه بيشتري از سوي خانواده بود . زماني كه در مقطع ابتدايي درس مي خواند مدام بهانة پدر را مي گرفت. اما برادر بزرگ‌ترش تلاش مي كرد تا با محبت و نوازش جاي خالي را برايش پر كند. وقتي به سن بلوغ رسيد به خدمت سربازي رفت و در شهر مشهد خدمت كرد . پسرم فرهاد ، انساني تو دار و كم حرف ، ولي از نظر عاطفي بسيار غني بود . خدمت سربازي اش مصادف بود با اوج درگيري هاي انقلاب فرهاد به جهت مردم دوستي و جوانمردي كه داشت دستور فرمانده اش را ناديده گرفت و رو در روي هم‌وطنان خود نايستاد و در حين درگيري با عمال رژيم از ناحيه دست مجروح و چند روزي در بيمارستان مشهد بستري شد. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي خدمت فرهاد هم به اتمام رسيد و به آغوش خانواده بازگشت . مدتي گذشت و در بيمارستان پورسيناي شهرستان رشت به عنوان راننده آمبولانس استخدام شد . از اينكه مي ديدم پسرم مسير زندگي اش را پيدا كرده خوشحال بودم . سال 1360 ، يك روز از سر كار آمده و مرا صدا زد وگفت : «مادر جان، ...