شــهــدای امدادگر

كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا (هر روز ما عاشورا و هر زمين ما كربلاست.) انا للّه و انا اليه راجعون (ما از اوييم و به سوي او باز مي گرديم.) ... در سيزدهمين روز ماه محرم الحرام، ماه خون و شهادت وصيت‌نامه‌ي خود را با دلي آكنده از عشقِ شهادت و بصيرت كامل و پذيرا شدن هرگونه مصيبت و نقصاني كه در اين راه ممكن است برايم پيش آيد، به رشته‌ي تحرير در مي‌آورم و خود را آماده‌ي عملياتي كه قريباً در حال تكوين است، مي‌نمايم و براي كوري چشم دشمنان اسلام بار ديگر در كمال صحتِ عقل و چشم اعلام مي‌كنم كه در راه رهبر عزيزم كه راه او همانا راه اسلام و راه خداست، با جان و دل حاضرم به شهادت برسم يا دست و پايم قطع شود و به قضاي الهي تن در دهم. مبادا كه بعضي از دوستان نادان بگويند كه جانش را بيهوده هدر كرد. زيرا كه ما هدفمان را شناخته‌ايم و در صورت لزوم جانمان را در راه آن فدا خواهيم كرد و به قول رهبر عزيزمان ترسي از شهادت نداريم چون در هر حال پيروزيم، زيرا ما به تكليفمان عمل مي‌كنيم و هدفمان فراهم كردن رضاي خداست ... من همه‌ي شما را به تقوا و صبر و استقامت در برابر مصائب و مشكلات و به پا داشتن نماز اول وقت و دعا به امام امت و خواندن دعاي فرج بعد از هر نمازي براي تعجيل در ظهور امام زمان(عج) و ياري و مساعدت به همديگر وصيت مي‌كنم و از فرد فردِ شما حلاليت طلب مي‌كنم. اميدوارم در فقدان من خود را پريشان و غصه‌دار مسازيد كه در اين معامله هيچ كدام از ما ضرر نكرده‌ايم، چه آنكه من جاني را كه خدا به من عنايت فرموده بود در طَبقِ اخلاص نهاده تقديم مي‌كنم ... مطمئن باشيد اين دو روزِ دنياي فاني آنقدر ارزش ندارد كه انسان به خاطرش از دين و عقيده‌اش دل بركند و به آن دلخوش باشد ...