شــهــدای امدادگر

گاهی انسان حرف برای زدن دارد، اما همین که قلم به دست می¬گیرد گویی هیچ حرفی برای زدن ندارد در آن موقع است که می¬فهمد آن حرفها برای زدن نیست یا آن حرفها گوینده یا نویسنده با ظرفیت می¬خواهد می¬خواستم خیلی مسائل بنویسم اما دیدم چه بگویم ، بگویم صبر در حالیکه خودم در مصائب صبور نیستم آیا بنویسم « زیارت » که خودم قدر زیارت را ندانستم ، آیا بنویسم « نماز اول وقت با جماعت » که خودم آن را رعایت نمی¬کردم.آیا بنویسم نماز جمعه یا دعای کمیل، قرآن، روضه خوانی و گریه برای امام حسین و جهاد در راه خدا و حفظ اسلام و کشورهای اسلامی، می¬بینم از هر مطلبی بنویسم خودم ضعف¬ها دارم پس لب فرو می¬بندم. پیام من این است که قدر ولایت فقیه را بدانید تمسک و توسل به ائمه بجویید که من دیر فهمیدم و خیلی ضرر کردم.