شــهــدای امدادگر

رسول در سال 1337 قدم به عرصه‌ي هستي نهاد. آهنگ اذان و اقامه كه از همان روزهاي آغازين زندگي در گوشش طنين‌انداز شده بود در جانش ريشه دواند و او را دلبسته به دنياي زيباي معنويت اسلام راستين و تشيع سرخ علوي كرد.استعداد خاصي در حفظ آيات قرآن داشت و در همان خردسالي بود كه آموزش قرآن را آموخت. تحصيلات خود را از دبستان سپهر شهرستان نطنز آغاز نمود و در مدرسه‌ي راهنمايي ايرانشهر و دبيرستان ديهيمي يزد مدرك ديپلم خود را گرفت، سپس در رشته‌ي پزشكي در دانشكده‌ي پزشكي اصفهان پذيرفته و بورسيه‌ي ارتش جمهوري اسلامي ايران شد. در كنار درسش به هنر نيز علاقه نشان مي‌داد و اوقات فراغت خود را صرف فعاليت‌هاي نقاشي و خوشنويسي مي‌نمود. تواضع و فروتني او در همه‌جا زبانزد بود و هر كسي كه با او آشنا بود، اين خصوصيت اخلاقيش را مي‌دانست. شهيد فرشاد با خانواده‌‌اش رابطه‌ي خوب و مثال‌زدني داشت و نسبت به والدينش احترام خاصي قائل بود. تأهل و مسئوليت زندگي مشترك نتوانست، مانع از حضور او در جبهه‌هاي حق شود. در سن 23 سالگي با هدف دفاع از دين و كشورش راهي جبهه‌ها شد. محل خدمتش در حرفه‌ي پزشكي، بيمارستان صالح‌آباد باختران ...