شــهــدای امدادگر

گويي حقيقتا دنيا با همه گستردگي و وسعت خود براي روح هاي حساس و آزاد، تنگي مي‌کند آنها خود را محبوس اين جهان مي‌بينند و آرزو دارند هر چه زودتر بندهايي را که روح آنان را به قفس پيوند زده است بگسلانند و در فضاي بيکران ابديت و در فراخناي رحمت واسعه‌‌ي پروردگارشان غوطه بخوردند. شهيد احد بابايي کشتيبان متولد روستاي کشتيبان اروميه نيز روح لطيف و خلقي خوش داشت در قبال جامعه و دوستان و خويشان احساس مسئوليت مي‌‌کرد و چون خود در خانواده‌اي رنج کشيده و فقير به دنيا آمده و بزرگ شده بود، لذا هميشه به رنج ديگران، حساس بود و سعي مي‌کرد در حد توان، باري از دوش مردم بردارد. به يتيمان و التيام آرام آنان توجه خاصي داشت. شهيد بابائي در نهادهاي انقلابي فعال بود و در جريان تظاهرات مردمي همواره در راهپيمايي‌ها شرکت مي کرد. به رعايت شئونات اسلامي مقيد بود و اطرافيان و دوستان خود را نيز در اين طريق هدايت و راهنمايي مي‌نمود. در مساجد پاي صحبت علما مي‌نشست و مي‌کوشيد دلايل استضعاف طبقه خود را تجزيه و تحيلي کند و نتيجه مي‌گرفت که حکومت شاه عامل اجراي سياست هاي بيگانگان در کشور است و لذا راه نجات را در اين مي‌ديد ...