شــهــدای امدادگر

با درود و سلام به پيشگاه رهبر انقلاب امام خميني و با سلام به شهيدان اسلام و وصيت‌نامه‌ام كه پيام كوتاهي از يك رزمنده كوچك است شروع مي‌كنم. اولاً هدف من از آمدن به جبهه براي نابودي دشمنان و سربلندي اسلام بود، و هدفي جز اين نداشتم مگر براي رضاي خداوند متعال و ثانياً پيام من به جواناني است كه از عشق به جبهه دست به كارهايي مي زنند، من از پدر و مادرهاي عزيز مي‌خواهم كه اين قدر بچه‌هاي خود را در تنگناي دنيوي نگه ندارند. بگذارند لااقل به جبهه بيايند تا شايد گامي باشد به سوي صادر نمودن اسلام و انقلاب به تمامي جهان و نابودي استكبار جهاني. از آن جا كه ديگر راهي بيش نمانده، تنها بايد يك گام ديگر بردارم و به آستان كبريائي تو برسم. اين گام همان سر از خاك برداشتن و قصد ديدار تو نمودن است. در حيرتم اي خداي بزرگ و عزيز! آيا در پيشگاه رباني تو سخن بگويم يا لب بر بندم و به غوغاي درونم گوش فرا دهم؟ اگر سخني بگويم و با تو به راز و نياز بنشينم، امواجي از درياي متلاطم جانم را در قالب الفاظي كه تو تعليم داده‌اي به بارگاهت مي‌فرستم. از پدر و مادرم تشكر مي‌كنم كه توانسته‌اند فرزند ناچيزشان را تقديم اسلام و قرآن نمايند و خواهش مي‌كنم خودشان درباره‌ي اسباب‌هاي من تصميم بگيرند. خدايا! خدايا! تا انقلاب مهدي خميني را نگهدار.