شــهــدای امدادگر

شهيد عباسعلي رنجبر بافقي در اولين روز از نهمين ماه سال 1346 ديده به اين جهان گشود. در کودکي پدرش را از دست داد و بر اثر بيماري فلج اطفال ، يکي از پاهايش دچار مشکل حرکتي شد، اما اين نقص جسمي او را از حرکت و تلاش در مسير دشواري که پيش رو داشت ، بازنداشت. عباسعلي بسيار مهربان، متواضع، شجاع و بي ريا بود، همه از تقواي او دم مي زدند. او عاشقانه از ولايت فقيه پيروي مي کرد و دوستدار واقعي اسلام بود. در تظاهرات انقلابي شرکت مي جست و حتي ضربه هاي باتوم مزدوران ناجوانمرد رژيم شاه هم او را از مبارزه در راه پيروزي حق بر باطل متوقف نساخت. صدايي ملکوتي او را به سوي جبهه هاي حق و عدالت کشاند. آن جا که او براي به شهادت رسيدن ، تحصيل خود را نيمه تمام رها کرد و به همه فهماند که نقص عضو ، بهانه بيکاري و سکون نمي شود. او بر اين باور بود که پرواز شهامت مي خواهد ، پر و بال بهانه است. عباسعلي واقعاً شهامت داشت.در جبهه، امدادگري بود آرام و متين و صبور که بر زخم هاي همرزمانش مرهم مي نهاد. بزرگ ترين آرزويش پيروزي انقلاب اسلامي و پيوستن اين انقلاب به انقلاب حضرت مهدي( عجل الله تعالي فرجه الشريف) بود. همواره به د ...