شــهــدای امدادگر

حسين بچه خيلي با صفايي بود . بر خلاف ديگر بچه ها از همان کودکي از روحيه ي ايثار گري فوق العاده ايبرخوردار بود . صفا و صميميت حسين در خانه نسبت به پدر و مادرش بي نظير بود . مادر اکثر اوقات مريض بود و گاهي شايد براي چند هفته براي معالجه به تهران مي رفت حسين در خانه هم آشپزي مي کرد و هم بقيه کار هاي خانه را نيز انجام ميداد . در همان کودکي از بقيه بچه ها تيز تر و باهوش تر بود. در همان اوائل مدرسه و دست خط زيبايي داشت که حتي زيبا تر از بعضي معلمانش . بعضي از نوشته هاي او موجود مي باشد که انسان را به وجد مي آورد . او در خانه اي که گلي ، ساده و بي چيز بزرگ شده بود آشنا به درد رنج و فقر بود. او بيش ترين بار مسئوليت خانواده را بر دوش مي کشيد شايد اين از روحيه ايثارگري که داشت و احساس مسئوليتي که نسبت به خانواده اش و ديگر برادرانش احساس مي کرد اين چنين به نظر مي رسيد. از همان کودکي با سختي ها انس گرفته بود . در عين حال هميشه ساده و بي آرايش رفت و آمد مي کرد و اين مسئله باعث نمي شد از خود ناراحتي نشان بدهد و يا احساس کوچکي بکند و به خانواده اش فشار بياورد. شناسنامه خود را دستکاري و به اتفاق دوس ...