شــهــدای امدادگر

بسم رب الشهداء و الصديقين خدمت پدر و مادر بزرگوارم سلام عرض مي‌كنم و از اين كه موفق به ديدارتان نشدم، عذرخواهي مي‌كنم. اميدوارم كه اگر خطايي از فرزند حقيرتان سرزده، ببخشيد. اين راهي است كه همه بايد برويم. چه خوب كه با سعادت جانمان را به جان‌آفرين تسليم كنيم و دل از اين دنياي فاني بركنيم. خدمت همسر عزيزم سلام عرض مي‌كنم و از اين كه علاوه بر مادر بودن، مسؤوليت پدري را هم برگردنت نهاده‌ام، معذورم. چون اين راهي است كه همه‌ي كساني كه مي‌خواهد به «الله» برسند، بايد طي كنند و تو بايد صبور و چون كوه استوار و زينب گونه باشي و فرزندمان را فاطمه‌وار بپروراني. بيش از اين هيچ انتظاري ندارم. همسرم! توسط پدر و برادرانم اگر قرضي دارم كه داخل دفتر مغازه نوشته‌ام، همگي را بپردازيد و بقيه را خود امرار معاش كنيد. خداوند كريم و بزرگ است. همسرم! تا زماني كه فكر مي‌كني از عهده‌ي فرزندمان برمي‌آيي، از او خوب مواظب كن. زماني كه فكر كردي نگهداري‌اش براي ممكن نيست، او را به والدينم واگذار. والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته علي اكبر ريوندي 12/3/1361