شــهــدای راننده آمبولانس

دوازدهم اردیبهشت سال 1341 بدنیا آمد. مادر درباره پسرش می‌گوید: «جواد پسر پاکی بود، به خدا قسم که من بدون وضو به او شیر ندادم.» کودکی و نوجوانیش را به بطالت نگذراند و خانواده‌اش در آموزش قرآن به او کم‌ نگذاشتند. پدر جواد در حوزة علمیّه‌ زنجان و قم تحصیل کرده بود. خانوادة مادری او نیز از علمای دینی- مذهبی بودند. کم‌کم بزرگ شد و با هم‌محلی‌ها در مسجد «حضرت ولی عصر(عج)» جمع می‌شد و هر وقت روحانیون در مسجد سخنرانی داشتند،کشیک می‌داد. جزو شاگردان ممتازِ حاج اسماعیل خدایی، مدرّس هیأت مکتب‌الاسلام، بود و اوایل انقلاب اعلامیه‌ها و نوارهای سخنرانی امام را به صورت مخفیانه پخش می‌کرد. خدا‌ترس بود و البته مهربان. از دوازده سالگی روزه می‌گرفت و نمازش را به هیچ‌ وجه ترک نمی‌کرد. به اعضای خانواده گوشزد می‌کرد که «با فقرا معاشرت داشته باشید.» ناگفته نماند که خودش نیز به نیازمندان کمک می‌کرد. مادر خوب به یاد دارد که جواد یکبار لباسهایش را فروخته بود تا هزینه‌ ازدواج جوانی نیازمند را فراهم کند. اولین بار به دهلران اعزام شد. بعد به سردشت و مریوان. آخرین ‌بار با گذراندن دوره‌ بهیاری و امدادگری از طرف جمعی ...