شــهــدای امدادگر

زندگي او با سومين روز از بهار سال 1347 آغاز شد. در ايام كودكي، قبل از آنكه به مدرسه برود، شرايط و محيط مكتب‏خانه‏اي را تجربه مي‏كند. در هفت سالگي به مدرسه ابتدايي «خاقاني» مي‏رود تا تحصيل دانش را آغاز كند. سالهاي آخر اين دوره از زندگي او، با پيروزي انقلاب اسلامي همزمان مي‌شود و جواد نيز با سن كم خود از شركت در راهپيمايي‌ها بي‏نصيب نمي‏ماند. ايمان آن نسل به مفهوم جهاد و پيروزي، انقلاب‏اسلامي را به سرچشمه‏ي جوشان مبارزه ديني در جهان مبدل كرد. آنها زورگويان زرمدار را از اريكه‏ي قدرت به زير خاك كشاندند. اين جماعت با رهروي از امام خود، بتهاي درون و برون را شكسته و با انقلاب‏اسلامي، خانه‏ي دل را تكاندند. ناپاكيهايش را زدودند تا راه به سوي معبودشان آسانتر شود. جواد آن روزها گاهي در مسجد محل، كشيك مي‌داد. مسجد مأمني بود براي جمع مؤمنان. بعد از اتمام دوره ابتدايي، مدرسه‌ي راهنمايي «انوري» ميزبان اين مرد بي‏مدعا شد كه اين دوره از زندگي او مقارن با شروع جنگ تحميلي بود. ناخواسته ترك تحصيل كرد و در سال 1361 (چهارده سالگي) به صورت داوطلبانه وارد ميدان آتش و خون شد. آنجا دوره‌ي امدادگري را گذراند. ...