Page 11 - Untitled

‫کارشــناس فیزیوتراپی‪ ،‬ســرهنگ اصغر عیســیآبادی سی کشــورهای دیگر ســرایت نکند‪ .‬با این حال ویــروس کرونا به‬

‫فروردین ســال پنجــاه و یک در تهران متولد شــد‪ .‬او در پاییز کشورهای دیگر ســرایت کرد و به سرعت برق و باد وارد ایران‬

‫سال هفتاد و دو به اســتخدام ارتش جمهوری اسلامی ایران شــد‪ .‬طولی نکشــید که تعداد مبتلایان به کرونا به اندازهای‬

‫درآمد و بــا مدرک کارشناســی فیزیوتراپی از دانشــگاه علوم زیاد شــد که بیمارســتانها دیگر تخت خالی بــرای پذیرش‬

‫پزشــکی شــهید بهشــتی‪ ،‬بعد از فارغالتحصیلی به ادارهی بیماران نداشــتند‪ .‬یکــی از آن بیمارســتانها‪ ،‬بیمارســتان‬

‫بهداشــت و درمان نیــروی زمینی ارتش منتقل و ســپس به خانواده بود‪ .‬آن روزها وضعیت قرمز اعلام شــده بود و اصغر‬

‫عنوان کارشــناس در بیمارستان خانواده مشغول به کار شد‪ .‬بیشــتر از قبل در بیمارستان میماند و کمتر به خانه میآمد‪.‬‬

‫او پیــش از اســتخدام در ارتــش به عنوان بســیجی به جبهه همیشــه در موقع بحران برای کمک به بیماران پیشــتاز بود‪.‬‬

‫اعزام شدهبود‪ .‬سرهنگ عیسیآبادی همان سال ازدواج کرد وقتــی که به خانه میآمد تمام فکر و ذکرش این بود که زودتر‬

‫به بیمارســتان برگردد و بیماران مبتلا بــه کرونا را مداوا کند‪.‬‬ ‫صاحب دو پسر بهنام حسن و محمدحسین شد‪.‬‬

‫شماره پیاپی ‪ /12‬سال ‪ /7‬شماره ‪ /1‬تابستان ‪1403‬‬ ‫هر وقت که ابراز نگرانی میکــردم به من دلگرمی میداد که‬

‫نگران هیچ چیزی نباش! فقط مراقب خودت و پسرها باش!‬ ‫شهید به روایت همسر شهید‬

‫از اخبار شــنیدم ویروسی به اســم کوویدـ‪ 19‬در ووهان چین یکــی از روزها کــه خیلی دلم برایش تنگ شــده بــود‪ ،‬از او‬

‫خواســتم که لااقل عکســش را برایم ارســال کند‪ .‬وقتی او را‬ ‫مسـخـرصعوتص ًاسرریایههتا‬ ‫و‬ ‫مشــاهده شــده که بســیار کشــنده است‬
‫در آن لباسها دیدم‪ ،‬غمی روی دلم ســنگینی کرد‪ .‬کارکردن‬ ‫و‬ ‫بالایی دارد‪ .‬ویروســی که سیســتم تنفسی‬

‫را بهســرعت درگیر میکند و قربانیهای زیادی گرفته است‪ .‬در بیمارســتان با تجهیزات حفاظت شــخصی یعنی ماسک‪،‬‬

‫جراحی‪ ،‬به طور شبانهروزی‬ ‫و عینک‬ ‫وداقسعتــ ًکا نفش‪ ،‬لسبآادمس‪،‬را بشنـیـلدد‬ ‫آخنبوریلــررزوه بهس وجاارندماایفراتاند‪.‬شآــنودش‪،‬ــحتب بماــ ًاخاودصمغرفکدرر‬ ‫با شــنیدن آن‬
‫آن هم در گرمای تابســتان!‬ ‫میآورد‪،‬‬ ‫میکــردم اگر‬

‫تماس مســتقیم با مبتلایان قــرار خواهد گرفت‪ .‬این را خوب از یک طــرف خیلی نگــران اصغر بودم و از طــرف دیگر هم‬

‫میدانستم که همسرم مردی نیست که از ترس جانش میدان در آن شــرایط بحرانــی‪ ،‬خدمت شــبانهروزی به بیمــاران را‬

‫را خالی کنــد‪ .‬در حالی که ناراحت بودم برای همهی افرادی وظیفهی انسانیاش میدانســتم‪ .‬وقتی تصویر صحنههایی‬

‫که قربانی این ویروس شــده بودند و یا با آن دستوپنجه نرم از بیمارســتان را میدیــدم‪ ،‬بغــض راه گلویــم را میبســت‪.‬‬
‫میکردنــد‪ ،‬اما مدام در دلم آرزو میکــردم که این ویروس به بیمارانی که بیحال روی تختهای بیمارســتان افتاده بودند ‪9‬‬