Page 65 - Untitled

‫ســومین فرزند حاج احمد و حاجیــه خانم در آخرین روزهای اول مســئول دارویی و تجهیــزات بهداری ســپاه کرج و بعد‬

‫تابســتان‪ ١٣٣٠‬در روســتای بیلقان بــه دنیا آمــد‪ .‬نامش را فرمانده بهداری سپاه کرج شــده بود‪ .‬تمام دوستانش که از‬

‫از قــرآن گرفتند و به گوشــهی آن نوشــتند‪ :‬مجید کلانتری ابتدای تشــکیل ســپاه کرج با او بودند‪ ،‬پر کشیده بودند و او‬

‫شــهریور ســال ‪ .١٣٣٠‬دنیای کودکیاش بــه هوای کودکی مانده بود و تنهاییاش‪ .‬آرزوی شهادت‪ ،‬شاهبیت مداحیها و‬

‫گذشــت‪ ،‬به نوجوانی که رســید انگار آخر داســتان زندگی را نوحهخوانیهایش بود‪ .‬خواستهاش شهادت بود‪ .‬دست آخر‬

‫میدانست‪ ،‬هم مرامش متفاوت شــد‪ ،‬هم نگاهش‪ .‬دختران در روز ‪ ٣٠‬بهمن ماه ســال ‪ ١٣٦٦‬در عملیات بیت المقدس‬

‫همسنوســالش میگفتند‪ :‬به مــا که میرســید نگاهش به ‪ ،٢‬در ماووت عراق به شــهادت رسید‪ .‬در وصیتنامهای که به‬

‫زمین میافتاد و آرام از کنار ما میگذشت‪ .‬صدای خوب ارث یادگار گذاشــت نوشت‪ :‬پسر عزیزم‪ ،‬حســین‪ ،‬یادت نرود که‬

‫خانوادگیشــان بود‪ ،‬تمام دســتگاههای آوازی را فراگرفت و زندگــی در میان مردگان متحرک خود نیز مردگی اســت‪ .‬من‬

‫میروم که خونم را در پای درخت‬ ‫همان ایــام بود که صدای قرآن‬

‫انقلاب بریــزم و بدان کســی که‬ ‫خواندنش را شنیدند و گفتند‪:‬‬

‫دارای نفــس مطمئنــه شــد و در‬ ‫این جــوان با دیگــران متفاوت‬

‫همه حال با حضــرت باریتعالی‬ ‫است‪.‬‬

‫به صحبت نشســت‪ ،‬زشت است‬ ‫تحصیــلات ابتدایــیاش را‬

‫که در بستر بمیرد‪.‬‬ ‫در روســتای بیلقــان گذرانــد‬

‫و راهنمایــی و متوســطه را در‬

‫مرام شهید کلانتری‬ ‫شهرســتان کرج‪ ،‬در دبیرستان‬

‫متواضع و فروتن بود‪ .‬با والدینش‬ ‫فارابی و رشــتهی طبیعی ادامه‬

‫و خواهــران و برادران و همســر و‬ ‫داد و در ســال ‪ 1354‬پــس از‬

‫فرزندانش و دوســتداران انقلاب‬ ‫گرفتن دیپلم طبیعی به خدمت‬

‫وداقییـراـنق اصمامنـیـمتیداور بگــشوــدا‪،‬دهخروصبوودص ًا‪.‬‬ ‫ســربازی در ارتش اعزام شــد‪.‬‬
‫دههی ‪ ٥٠‬بود که ســرباز شد‪،‬‬

‫در حفظ اســرار نظامــی‪ .‬مناعت‬ ‫نــام آیتالله خمینی را شــنید‬

‫طبــع داشــت و دســتگیر مــردم‬ ‫و دل داد‪ .‬هــر چه به ســال ‪٥٧‬‬

‫بیبضاعــت و محروم بــود‪ .‬برای‬ ‫نزدیکتر میشد فعالیتهایش‬

‫رضــای معبــودش کار میکــرد و‬ ‫بــالا میگرفــت‪ ،‬شــرکت در‬

‫در مشــکلات صبــر و اســتقامت‬ ‫تظاهــرات‪ ،‬ســاختن مــواد‬

‫داشــت‪ .‬به وفای به عهــد و نظم‬ ‫منفجرهی دستســاز و فرار از‬

‫و انضبــاط چه در خانــه و چه در‬ ‫دست ســاواک کار همیشهاش‬

‫شماره پیاپی ‪ /12‬سال ‪ /7‬شماره ‪ /1‬تابستان ‪1403‬‬ ‫برزعرایگتتر‪،‬مخیکصرود‪.‬صاًا پحتدررامو‬ ‫مقید بود‪ .‬حلال و حــرام را‬ ‫محــل کار‬ ‫بــود‪ .‬انقلاب پیروز شــد‪ ،‬ولی هنوز تازه اول راه بود‪ .‬شــرکت‬
‫دیگران و ادب و احترام بــه‬ ‫بــه حقوق‬ ‫در جلســات مناظره بــا مجاهدین خلق‪ ،‬جهاد کشــاورزی و‬

‫فعالیتهای دینی او ادامه داشت تا موعد تشکیل سپاه شد و مادر خودش و همســرش برای او اهمیت داشت‪ .‬شجاعت و‬

‫او از نفرات اولیهی ســپاه کرج شد‪ .‬در سال ‪ ٥٩‬به پای سفره شهامتش برابر دشمنان اسلام و عشق و علاقهاش به مناجات‬

‫عقد نشست‪ .‬زندگی جدیدش با آژیر جنگ آغاز شد‪ ،‬عروسش با خــدا و تلاوت قرآن‪ ،‬ارادت به ائمــهی اطهار و ولایت فقیه‪،‬‬

‫را تنها گذاشت و به جبهه رفت‪ .‬عملیات پشت عملیات‪ ،‬زخم بــرای او پلی برای وصل به درگاه الهی ایجاد کرد تا از بهترین‬

‫روی زخــم‪ ،‬بین هر آمــدن و رفتن چند مــاه فاصله بود‪ .‬یک راه‪ ،‬یعنی شــهادت‪ ،‬به مقصد و هدف نهاییاش دســت پیدا‬

‫نوبت وقتی برگشت‪ ،‬دختر ششماههاش را نشناخت ولی باز کند‪.‬‬

‫رفت‪ .‬جنگ تمام زندگی او و همرزمانش شده بود‪ ،‬همرزمانی‬

‫که یکییکی میرفتند و داغ نبودنشــان بر دلش مینشست‪ .‬چهرهی شهید در آینهی نزدیکان‬

‫ســال ‪ ٦٥‬دو فرزند داشــت و پس از راهاندازی بهداری سپاه همسر شهید‬

‫ناحیــه کرج‪ ،‬با طــی دورهی تخصصی دارویــی و تجهیزات‪ ،‬به حقالناس و حقوق دیگران خیلی حساســیت داشت‪ .‬یک ‪63‬‬