Page 80 - Untitled
P. 80
نشریه فرهنگی ترویجی بهداری رزمی دفاع مقدس و مقاومت
78
نــوآوری دیگری که در این زمینه انجام شــد ،حفظ پا در و اگر آن را میشکافتند تا عفونت خارج شود ،رودهها نیز
خارج میشــد و برای بیمار مشکل ایجاد می-کرد .برای
بیماران با قطع شــریان بود .بر اســاس یــک باور علمی، جلوگیــری از بروز این مشــکل ،برخی جراحــان عقیده
جراحان معتقد بودند اگر بیماری که قطع شــریان شده، داشتند که حفرهی شکمی باز شود و پس از خارج کردن
در زمان طلایی (شش تا هشت ساعت پس از بروز تروما) عفونت ،داخل شــکم شستشــو داده و دوباره بسته شود
به جراح عروق نرســد ،عضلات پایش مــرده و باید پایش ولی با ایــن روش در نهایــت نتیجهی مطلوب به دســت
قطــع شــود و قابل نجات نیســت اما ما نشــان دادیم که نمیآمــد .این یکــی از ابداعات من در زمــان جنگ بود
تا بعد از 72ســاعت نیــز میتوانیم عضلات مــرده را در که گفتیم اگر شــکم از ناحیهی گزیفوئیــد (زیر جناق) تا
مراحل مختلف برداریم و اســتخوان پا ،پوســت و عروق و اســتخوان عانه در پایین باز شود ،عضلات شکم منقبض
اعصاب را حفــظ کنیم .در واقع پایی کــه باقی میماند، میشود ،جدار شــکم عقب میرود و بدون بیرون ریختن
پوســت و اســتخوان بود اما از پای مصنوعی بهتر است و رودهها و با این روش میتوان حفرهی شکم را باز گذاشت
اکنــون افرادی هســتند که با همین پا ورزشــهایی مانند و روزانه با اســتفاده از سوند و درن شستشو داد تا عفونت
دوچرخهسواری و فوتبال انجام میدهند و هیچکس هم خارج شــود .این روش باعث شــد بیماری کــه مرگ او را
به عنوان معلول به آنها نگاه نمیکند. حتمی میدانستند ،زنده بماند.