Page 77 - Untitled

‫داده بود‪ .‬یادم است در عملیات کربلای ‪ ،4‬در ‪ 10‬شبانهروز‪،‬‬ ‫معظم رهبری هم خیلی تأییدش کردند‪ .‬از زمان وزارت دکتر‬
‫‪ 10‬ساعت هم نتوانسته بودم بخوابم‪ .‬همان عملیات غواصان‬ ‫مرندی در شبکهی بهداشت و درمان تربیت بهورزها را شروع‬
‫که لو رفته بود‪ .‬شاید ســختترین عملیات بود‪ .‬پایم بهشدت‬ ‫کردیم و توانســتیم این سیســتم را در کل کشور پیاده کنیم‪.‬‬
‫ورم کرده بود‪ .‬مدام ســرپا بودم‪ 10 .‬روز طول کشید و در این‬ ‫میدانید که دکتر مرندی دو بار وزیر شد؛ یک بار وزیر بهداری‬
‫‪ 10‬روز‪ ،‬نتوانســتم ‪ 10‬ساعت بخوابم زیرا دائم در حال انجام‬ ‫و یک بار هم وزیر بهداشــت‪ ،‬درمان و آموزش پزشکی‪ .‬همان‬

‫جراحی بودم‪.‬‬ ‫این همدلــی که در زمان جنــگ در ایران وجود‬
‫عملیات تمام شــده و آرامش ایجاد شــده بود‪ .‬دکتر افشار که‬ ‫داشتوپزشکانیکهخودشانرامانندرزمندهها‬
‫آن موقع رزیدنت من بود‪ ،‬گفت خیلی خستهام‪ ،‬اگر مشکلی‬ ‫میدانستند‪ ،‬در دنیا بینظیر بود‪ .‬نه قبل از ما بود‬
‫نیست چرت یک ســاعتهای بزنم‪ .‬ساعت ‪ 12‬بود‪ ،‬خوابید‪ .‬تا‬ ‫و نه بعد از ما دنیا چنین سیســتم امداد و نجاتی‬
‫روز بعــد‪ ،‬یک بعد از ظهر‪ .‬بیدار که شــد‪ ،‬گفت‪ :‬بالاخره یک‬
‫ســاعت توانســتم بخوابم‪ .‬گفتــم‪ :‬به جای یک ســاعت‪25 ،‬‬ ‫دید‬
‫اسـصـلا ًاعبیتداخرونابشیدد‪.‬ی‪ .‬چنان خســته بود که در تمــام این مدت‬

‫آانزجخاوهدمگهذازشتخوگدگیذجاشیتهگبزویدنندت‪.‬راصلس ًا ترس وجود نداشت‪ .‬هیچ‬

‫کس واهمه نداشت که خمپاره به اینجا میرسد یا نمیرسد‪.‬‬

‫یادم اســت از جبهه که برمیگشــتیم‪ ،‬در بیمارســتان شهدا‬

‫بچهها تعریف میکردند که چه اتفاقهایی افتاده است و یکی‬

‫از همکاران پزشــکمان علاقهمند شد که با ما به جبهه بیاید‪،‬‬

‫اما من گفتم‪ :‬دکتر‪ ،‬آنجا جای شما نیست‪ .‬چون روحیهاش را‬

‫میشناختم‪ .‬گفتم‪ :‬همین که پشت جبهه خدمت میکنید‪،‬‬

‫برای ما کافی اســت‪ .‬بهتر است همین جا باشید‪ .‬اصرار کرد‬

‫که میخواهم با شــما بیایم‪ .‬بالاخــره در یکی از حملهها او را‬

‫به جبهه بردیم‪ .‬آن زمان هنوز در سوله کار میکردیم‪ .‬عدهای‬

‫ســیگار میکشیدند و گفته بودیم در ســوله سوراخی درست‬

‫کنند کــه دود از آنجا بیرون برود‪ .‬آقــای دکتر که همراهمان‬

‫آمده بود‪ ،‬مدام میگفت از اینجا خمپاره به داخل میآید‪ .‬هر‬

‫چه میگفتم کسی نمیتواند اینطور دقیق نشانهگیری کند‬

‫شماره پیاپی ‪ /12‬سال ‪ /7‬شماره ‪ /1‬تابستان ‪1403‬‬ ‫دیدم‬ ‫بیاید‪ ،‬فایده نداشت‪ .‬بالاخره‬ ‫اکهصل ًاخ نمپماریهت اوازناید آنرامســشوــراوخد‬
‫دکتر‬ ‫و به بچههای ســپاه گفتم‪ :‬تا‬

‫اوایل جنگ‪ ،‬پیاده کردن این سیســتم باعث شــد حتی یک سکته نکرده‪ ،‬او را برگردانید‪ ،‬تاب ماندن در اینجا را ندارد‪.‬‬

‫جالب اســت برای شما خاطرهای بگویم؛ در پاوه بودیم‪ .‬آنجا‬ ‫ایپدمی هم در جبههها اتفاق نیفتد‪.‬‬

‫یــک بیمارســتان قدیمی بود که زمان شــاه ســاخته بودند‪.‬‬ ‫امگدریربیگتوییمو‪.‬رمسثیل ًادگسایعبهتمشجروشحیصبنحو‪،‬جبشوهرهاهای‬ ‫مشغلهی کاری و‬
‫بیمارســتانها را بهصــورت ‪ H‬میســاختند کــه حــرف اول‬ ‫باورتان نمیشود‬

‫معاونان بود که باید در آن حضور داشتم و ساعت هشت شب ‪ Hospital‬باشــد و دشمن بداند بیمارســتان است و بمباران‬

‫تازه به بیمارستان مصطفی خمینی میرفتم تا مجروحانی که نکند‪.‬البتهاینمسائلبرایصداممهمنبودوهمهجارامیزد‪.‬‬

‫از جبهه آورده بودند‪ ،‬درمان کنم‪ .‬تا ســاعت دوازده شــب به در ســالن این بیمارستان نشســته بودیم که دیدم هواپیماها‬

‫مجروحانی که مشکلات عروقی داشتند‪ ،‬رسیدگی میکردم‪ ،‬صــد متری ما را بمباران کردند‪ .‬ســاعت نزدیک دو بعدازظهر‬

‫چون کس دیگری نبود که این کار را انجام دهد‪ .‬شــبی سه‪ ،‬تازه حمله شــروع شده بود‪ .‬بعد از یک ربع دیدم پنجاه متری‬

‫چهار ساعت بیشتر نمی‪-‬توانستم بخوابم‪ .‬خدا به ما توانایی بیمارســتان را بمبــاران کردند‪ .‬به بچهها گفتــم‪ :‬دفعهی بعد ‪75‬‬