Page 22 - Untitled

‫و خون لخته هم اطرافش دیده میشــود‪ .‬موقع آوردن ترکش‬ ‫انجام مــیداد‪ .‬در یک مــورد‪ ،‬گلولهای درســت روی نخاع و‬ ‫نشریه فرهنگی ترویجی بهداری رزمی دفاع مقدس و مقاومت‬
‫با خونریزی جهنده مواجه میشــویم و بیمار در معرض خطر‬ ‫وســط مهرهی کمر یک رزمنده قرار گرفته بود و هر دو پایش‬
‫مرگ قــرار میگیرد و این بســیار خطرناک اســت‪ .‬اما جوان‬ ‫فلج بــود و آثاری از حس دیده نمیشــد‪ .‬آقــای دکتر ُمدرک‬
‫رزمنده خودش اصرار داشــت کــه در همانجا عملش کنیم‪.‬‬ ‫گفــت این را به هیچ وجه نمیتوانم اعــزام کنم‪ .‬اگر اعزامش‬
‫نمیدانم چه حالتی در چهرهی آن جوان رزمنده دیدم که به‬ ‫کنم‪ ،‬چهار نفر میخواهند بنشــینند تا تصمیم بگیرند که آیا‬
‫همراه انترن همکارم وارد عمل شدیم و ترکش را خارج کردیم‪.‬‬ ‫این عمل بشــود یا نشود؟ آیا قطع نخاع است یا نیست؟ پس‬
‫همیــن جا عملش میکنم و خیال همــه را راحت میکنم‪ .‬با‬
‫همکاری با بهداری نزاجا‬ ‫مهارت تمــام گلوله را از کنار نخاع بیرون آورد‪ .‬خوشــبختانه‬
‫یکی از اســناد نیروی هوایــی در دوران دفاع مقدس‪ ،‬مربوط‬ ‫هیچ صدمهای به مجروح نرسید و زمانی که بعد از بیدار شدن‬
‫به بیمارســتان شــمارهی ‪ 1‬دزفول اســت که نشــان میدهد‬ ‫پایش را جمع کرد‪ ،‬همگی آنقدر خوشــحال شدیم که انگار‬
‫ادارهی بهــداری نزاجا (طب رزمی) در تاریخ ‪ 1366/7/6‬در‬
‫برادر خود ما بود‪.‬‬

‫یادی از شهید فکوری و شهید صیاد شیرازی‬ ‫‪20‬‬
‫ســرتیپ دوم دکتــر زمانــی فراهانی‪ ،‬رئیس بیمارســتان‬
‫نامهای به بهداری ستاد مشترک ارتش‪ ،‬تقاضا کرده است که‬
‫به ســبب تراکم بیماران و کمبود کارکنان پزشک و پزشکیار و‬ ‫پایگاه وحدتی دزفول در جنگ‬
‫کمبود ظرفیت ســاختمانی بیمارستان ‪ 580‬منطقهای نزاجا‬ ‫شــهید فکوری یک روز برای دیدن خلبانــان به پایگاه هوایی‬
‫در دزفول‪ ،‬بیمارستان شمارهی ‪ 1‬نیروی هوایی دزفول با این‬ ‫دزفول آمد‪ .‬من هم حضور داشتم‪ .‬خلبانان به ایشان گفتند‪:‬‬
‫شما دکتر زمانی را به خاطر خدماتش در بیمارستان‪ ،‬تشویق‬
‫بیمارستان همکاری کند‪.‬‬
‫نمیکنید؟‬
‫نامهی ســرهنگ دکتر دســتغیب‪،‬رئیس بهداری نیروی‬ ‫شــهید فکوری گفت‪ :‬مــن این کارها را گذاشــتهام برای بعد‬
‫هوایی‪ ،‬در پاسخ این نامه‪:‬‬ ‫از پیــروزی در جنگ‪ .‬اگر جنگ با پیروزی به اتمام برســد که‬
‫انشــاءالله چنین خواهد شــد‪ ،‬من پاداش همهی شما را از‬
‫برابــر اعلام بیمارســتان منطقهای شــماره یــک دزفول‪ ،‬آن‬
‫بیمارســتان از بدو تأســیس تاکنون در حد تــوان و امکانات‬ ‫امام خمینی (ره) میگیرم‪.‬‬
‫ســپهبد شهید علی صیاد شــیرازی که به دوســتی با ایشان‬
‫افتخار میکنم‪ ،‬از صادقترین و صالحترین فرماندهان ارتش‬
‫در طول جنگ بود‪ .‬ایشان را یک روز در فرودگاه پایگاه هوایی‬
‫دیدیم‪ .‬آن موقع ایشــان درجهی ســرهنگی داشــت‪ .‬گفت‪:‬‬
‫دکتــر‪ ،‬من شــما را کم میبینــم‪ .‬گفتم‪ :‬جناب ســرهنگ به‬
‫علت گرفتاری شماســت‪ .‬شما که یکجا ساکن نیستید‪ .‬طول‬
‫جبهه را میروید و برمیگردید‪ .‬بنده هم بیشتر در اتاق عمل‬
‫مشغول مداوای مجروحین هستم‪ .‬علت این به هم نرسیدن‪،‬‬
‫کممحبتی نیســت گرفتــاری شــما و بنده اســت‪ .‬خندید و‬

‫خداحافظی کرد و رفت‪.‬‬

‫امداد و درمان در پایگاه دزفول‬
‫در روایت سرتیپ دوم دکتر رشیدی‪ ،‬رئیس سابق ادارهی‬

‫بهداری نهاجا و متخصص پزشکی هستهای‬
‫جــوان رزمنــدهای را بــه بیمارســتان آوردند که ترکشــی تیز‬
‫و برنــده به طول دو ســه ســانتیمتر در کشــالهی رانش قرار‬
‫داشت‪ .‬گفتیم اینجا برای عمل جراحی مناسب نیست‪ ،‬چون‬
‫شــریان فمورال و ورید رانی و ترکش در کنار هم قرار گرفتهاند‬