Page 24 - Untitled

‫عبدالعلــی صفری مورد اصابت بمب خوشــهای قرار گرفت و‬ ‫دشمن قرار میگرفت‪ ،‬همهی مجروحین به بیمارستان پایگاه‬ ‫نشریه فرهنگی ترویجی بهداری رزمی دفاع مقدس و مقاومت‬
‫مجروح شــد‪ .‬مجروح به بیمارستان افشار دزفول منتقل شد‪.‬‬ ‫هوایی اعزام میشدند‪ .‬در بمباران هفت‪-‬تپه و کارخانه قند‪،‬‬
‫چند جــراح اعزامی نیز در آنجا حضور داشــتند‪ .‬عکسها را‬ ‫صدهــا خانواده فرزندان مجروح خود را روی دســت گرفته و‬ ‫‪22‬‬
‫دیدند و جســم خارجــی موجــود در بدن مجــروح را «بمب‬ ‫با پای برهنــه‪ ،‬گریان و نالان بدون اینکه به اورژانس مراجعه‬
‫خوشهای عملنکرده» تشــخیص دادند‪ .‬بیمارستان تخلیه و‬ ‫کننــد‪ ،‬به اتاق عمل هجوم آوردند‪ .‬در یک صحنه‪ ،‬خانوادهها‬
‫صدها مجروح به خیابانهای اطراف منتقل شــدند‪ .‬پزشکان‬ ‫فرزندان مجروح خود را به داخل اتاق عمل پرتاب میکردند و‬

‫و پرستاران از مجروح دور شدند‪.‬‬ ‫صحنههای رقتباری را به وجود میآوردند‪».‬‬
‫همه جراحان یکباره از انجام عمل سرباز زدند میگفتند برای‬ ‫صدها مجروح جنگی در این بیمارســتان توسط ایشان تحت‬
‫این عمل‪ ،‬باید جراح نظامی بیاید‪ .‬بنابراین دکتر ناصر تابش‪،‬‬ ‫عمــل جراحی قرار گرفتند‪ .‬یک بــار در هنگام عمل جراحی‬
‫پزشــک پایور نیــروی هوایــی‪ ،‬را احضار کردنــد‪ .‬دکتر تابش‬ ‫ناگهان بیمارســتان هدف بمباران قرار گرفت و بلندگو اعلام‬
‫بلافاصله لباس اتاق عمل پوشــید‬
‫و وارد اتاق عمل شد‪ ،‬اما چه کسی‬ ‫کرد که کارکنان بیمارســتان‬
‫باید با دکتر دســت میشست و او‬ ‫بــه ســنگر گروهــی برونــد‪.‬‬
‫را در انجام عمل جراحی همراهی‬ ‫عدهای از کارکنان به پناهگاه‬
‫میکــرد؟ هیچکس حاضــر نبود‬ ‫رفتنــد‪ ،‬امــا دکتــر تابــش‪،‬‬
‫در این عمل خطرنــاک پیشقدم‬ ‫آقــای معمارپور‪ ،‬سرپرســت‬
‫شــود‪ .‬بالاخــره بهمــن بلنــده‪،‬‬ ‫اتاق عمل‪ ،‬خانــم بنیادیان‪،‬‬
‫دستیار اتاق عمل‪ ،‬از راه رسید و به‬ ‫آقای بهرامــی‪ ،‬آقای آهوئی‪،‬‬
‫محض اینکه از موضوع باخبر شد‪،‬‬ ‫تکنســین بیهوشــی‪ ،‬و‬
‫آمادگیاش را اعلام کرد و دیگران‬ ‫متخصص بیهوشــی به سنگر‬
‫نرفتند‪ .‬رها کردن بیماران در‬
‫نفس راحتی کشیدند‪.‬‬
‫مجــروح را بــا احتیــاط بیهــوش‬ ‫آن وضعیت غیرممکن بود‪.‬‬
‫کردند‪ .‬متخصص بیهوشی که یک‬ ‫آقای معمارپور تعریف میکرد‬
‫پزشک اعزامی بود‪ ،‬با صدای بلند‬ ‫کــه «چگونــه میتوانســتیم‬
‫به همه اعلام کرد که چون بیماری‬ ‫عمل جراحی را ادامه بدهیم‪،‬‬
‫قلبی دارد‪ ،‬مجروح را به دســتگاه‬ ‫در حالیکه‪ ،‬شیشــهها یکی‬
‫بیهوشــی (مانیتور) وصل میکند‬ ‫پس از دیگری فرو میریختند‬
‫و بعد بیرون اتاق عمل میایســتد‪ .‬قرار شــد بــرای حفاظت‬ ‫و بمــب و موشــک در اطراف‬
‫از دکتــر تابش‪ ،‬لباس ضدبمب بپوشــد‪ ،‬ولی وقتی پوشــید‪،‬‬ ‫بیمارســتان منفجر میشد‪ .‬در وضعیت اســفبار بیمارستان‬
‫هوایی دزفول در ســاعات خاموشی‪ ،‬همه به سنگر میرفتند‬
‫منصرف شد‪ ،‬چون وزنش حدود پنجاه کیلوگرم بود‪.‬‬ ‫و فقط کارکنان بیمارســتان بودند کــه در فضایی پر از ترس و‬
‫خلاصه شــمارش معکوس حین انجام عمل جراحی شــروع‬ ‫اضطراب به کار ادامه میدادند‪».‬‬
‫شــد‪ .‬بعد از نیم ســاعت‪ ،‬قســمتی از بمب نمایان شد‪ .‬دکتر‬ ‫مجروحــی میگفــت‪« :‬وقتــی مــرا روی تخــت اتــاق عمل‬
‫تابش آن را با ابزار مخصوص از داخل نســوج آغشته به خون‬ ‫خواباندند‪ ،‬شــدت انفجار و درگیری در اطراف بیمارســتان و‬
‫خارج کرد‪ .‬دســتیارش‪ ،‬ســروان پناهی‪ ،‬که یک همافر بود‪،‬‬ ‫صدای وحشــتناک دو ضدهوایی در نزدیــک ما به حدی بود‬
‫آن را گرفت و پیچ ماســورهی انتهایش را باز کرد و چاشــنی را‬ ‫که آنجا را خیلی ناامن دیدم‪ .‬با اینکه شیشهی چست تیوپ‬
‫درآورد‪ .‬بالاخره اضطراب و نگرانی در اتاق عمل و بیمارستان‬ ‫و سوند ادراری به من وصل بود‪ ،‬سینه‪-‬خیز از اتاق عمل فرار‬
‫کــردم‪ .‬با خودم میگفتم در خط که بودم‪ ،‬حداقل در ســنگر‬
‫تمام شد و عمل جراحی به پایان رسید‪.‬‬
‫دکتر تابش میگفت «جنگ هشــت ســال طول کشــید‪ ،‬اما‬ ‫بودم‪».‬‬
‫برای من ده ســال به ثبت رسیده است‪ ،‬چون تا دو سال پس‬
‫از خاتمهی جنگ‪ ،‬مجروحانی را به بیمارستان نیروی هوایی‬ ‫بمب خوشهای‬
‫یکم آبان ‪ 1365‬یک سرباز بسیجی داوطلب بهشهری به نام‬
‫میآوردند که روی مین رفته بودند‪».‬‬