Page 25 - Untitled

‫دســت آورده بودند‪ ،‬همه و همه در فضا پیچید‪ .‬دکتر زرازوند‪،‬‬ ‫خاطراتی از فتانه برزاور‪ ،‬پرســتار بیمارســتان پایگاه‬
‫پزشــک نظامی پایگاه و دکتر خرســندی‪ ،‬پزشک عمومی که‬
‫خیلی تروفــرز بود‪ ،‬تکتــک مجروحان را چــک میکردند و‬ ‫چهارم شکاری‬
‫دستورات لازم را میدادند‪ .‬دکتر خرسندی فریاد میزد‪« :‬رگ‬
‫بگیر‪ ،‬زود بــاش! رگ بگیر‪ ».‬آنقدر مجــروح آورده بودند که‬ ‫بــا خواهرم که او هم همــکار من بود‪ ،‬به بیمارســتان پایگاه‬
‫کسی به کسی نبود‪ .‬همه میخواستند هر جوری شده به هم‬
‫کمک کنند‪ .‬اورژانس و اتاق عمل‪ ،‬کشش اینهمه مجروح را‬ ‫منتقل شــدم‪ .‬در هر ساعت شــب و روز از طرف هواپیماهای‬
‫نداشــت‪ ،‬حتی بعضی از عملهای کوچک و سرپایی‪ ،‬داخل‬
‫راهروهای بیمارســتان انجام میگرفت‪ .‬چند مجروح بدحال‬ ‫دشــمن مــورد هجــوم قــرار میگرفتیــم‪ .‬بیمارســتان پر از‬
‫زیر لب دعــا میخواندنــد‪ .‬مجروحان زیادی پشــت در اتاق‬
‫عمل روی برانکارد به صف‬ ‫مجروحــان جنگی بود‪ .‬خواهــرم را به اتاق عمــل و من را به‬
‫بودنــد‪ .‬دکتــری فیلمهای‬
‫ظاهرشــدهی مجروحی را‬ ‫ریکاوری فرســتادند‪ .‬تــا آن زمان چنــان صحنههایی ندیده‬
‫روی نگاتوسکوپ گذاشته‬
‫بــود و با دقت بــه آن خیره‬ ‫زیصاودربوتد‪،‬شمبانخهرصووزص ًیا‬ ‫بودم‪ .‬وحشتناک و غمانگیز بود‪ .‬کار ما به‬
‫شده بود‪ .‬چند شکستگی‬ ‫و تعداد ما خیلی کم و فشــار کاری بسیار‬
‫در نقــاط فمور(ران)‪ ،‬هیپ‬
‫(لکــن)و آرم (بــازو) در‬ ‫اتاق عمل که ‪ 24‬ساعته جراحان در آنجا مشغول عمل بودند‪.‬‬
‫عکس بدجوری دهنکجی‬
‫میکــرد‪ .‬گفــت‪ :‬همزمان‬ ‫بعد از هر حمله و یا هر موشکی که به‬
‫بایــد دو گــروه‪ ،‬روی ایــن‬
‫شکســتگیها کار کننــد‪.‬‬ ‫شهرهای اطراف پایگاه زده میشد‪،‬‬
‫ایــن را گفــت و بــه طرف‬
‫دستشویی رفت تا آمادهی‬ ‫صفهای طولانی بــرای خون دادن‬
‫جراحی شود‪ .‬کارکنان اتاق‬
‫عمل دســتبهکار شــدند‪.‬‬ ‫مــردم و کارکنــان پایــگاه تشــکیل‬
‫فوری ســتهای مربوط به‬
‫این عمل جراحی را روی ترالی چیدند‪ .‬وســایل داخل پکها‬ ‫میشــد‪ .‬یکی از روزهــا از فاصلهی‬
‫را که از اتوکلاو آورده بودند‪ .‬پرستار اسکراب آمادهی کمک به‬
‫جراح شد‪ .‬گروه بیهوشی شروع به کارکردند‪ .‬دکتر خسروی‪،‬‬ ‫دور صدای آژیــر آمبولانس به گوش‬
‫پزشــک نظامی و متخصص بیهوشــی بود‪ ،‬همیــن که اجازه‬
‫رســید‪ ،‬همیــن کــه وارد شــد همه‬
‫داد‪ ،‬عمل شروع شد‪.‬‬
‫سرک کشــیدند تا داخلش را ببینند‪.‬‬
‫رؤسای بیمارستان پایگاه چهارم شکاری‬
‫ سرتیپ دوم دکتر حسینعلی جمعدار‬ ‫مجروح را به داخل بیمارستان پایگاه‬
‫ پروفسور امامی‬
‫ سرهنگ دکتر زمانی‬ ‫وحدتی آوردند‪ .‬گویا در سنگر بود بر‬

‫اثــر انفجار مجروح شــده بود‪ .‬وقتی‬

‫او را بــه اتــاق عمل بردنــد‪ ،‬به خون‬

‫نیــاز پیدا کرد‪ .‬همه هجوم آوردند که‬

‫خون بدهنــد‪ .‬پیرمــرد رنجوری هم‬

‫بین آنها بود‪ .‬مســئول آزمایشگاه به‬

‫او گفت شــرایط لازم را بــرای اهداء‬

‫خون نداری‪ .‬امــا او اصرار میکرد و‬

‫میگفت‪ :‬یک عمر در این سازمان زحمت کشیدهام‪ ،‬من هم‬

‫یک نظامی بودهام! چرا نمیتوانم به دوستانم کمک کنم؟!‬

‫شماره پیاپی ‪ /12‬سال ‪ /7‬شماره ‪ /1‬تابستان ‪1403‬‬ ‫سهیلا فرجامفر‬
‫سروصدای زیادی در راهروهای بیمارستان به گوش میرسید‪،‬‬
‫به طرف اورژانس رفتم‪ .‬چهار پنج آمبولانس گلمالیشــده‪،‬‬
‫قطاری و زنجیروار مجروحان را به محوطهی جلو بیمارســتان‬
‫آورده بودنــد‪ .‬درهــای عقــب را که باز کردند‪ ،‬صــدای نالهی‬
‫مجروحانــی که تقاضــای کمک میکردند‪ ،‬بــوی خون تازه‪،‬‬
‫صدای شــیون مادرانی کــه بچهی تکهتکهشدهشــان را روی‬

‫‪23‬‬