Page 71 - Untitled

‫این دلیل کــه در تمام عملیاتها شــرکت میکــرد‪ ).‬کلاس‬

‫درس را شــروع میکردم و به آنها روش برخورد با مجروحان را‬

‫مجروحها را میآوردند‪،‬‬ ‫طحاورضریببوودد‪.‬کمهثلو ًاقاتگیر‬ ‫آموزش میدادم‪.‬‬
‫در بیمارستان صحرایی‬ ‫اتاقهای عمل ما‬

‫هشــت اتاق عمل بود‪ ،‬در آ ِن واحد در هر هشــت اتاق‪ ،‬عمل‬
‫میکــردم‪ ،‬چون رزیدنتهای خوب و توانمندی داشــتم‪ .‬هر‬

‫کــدام در یک اتاق عمل به یک مجروح رســیدگی میکردند‪.‬‬

‫اگر تــوان انجام کاری را نداشــتند‪ ،‬با آنها انجــام میدادم و‬

‫اینگونه در آن واحد میتوانســتم در هشت اتاق عمل حضور‬

‫داشته باشم و کار کنم‪.‬‬

‫الحمداللــه کمبود نیــروی تخصصی خیلی محســوس نبود‬

‫چچـنـود عن بملهیتاریتنکاجملرا ًا بحههادررامادانشهـاـتییمخاکه بصهجمرراورح زتمــهاانی نوابعشـدـ ایز‬

‫از گلوله آشنا شده بودند و با تسلط کار میکردند‪ .‬از تیمهای‬

‫پزشکی هم به خوبی حمایت میشد‪.‬‬

‫کمبودها و حمایتها‬

‫بعد از هر عملیات یکی از سرداران سپاه از من میپرسید چه‬

‫کمبودهایی داشــتید که در عملیات بعدی رفع شــود؟ وقتی‬

‫وارد بیمارســتان صحرایی میشــدم‪ ،‬اولیــن کاری که انجام‬

‫میدادم این بود که میگفتم ســتهای جراحی را بیاورید تا‬

‫ببینم کموکسری نداشته باشد‪ .‬اگر کموکسری بود‪ ،‬یادداشت‬

‫میکردم و بلافاصله به بچههای سپاه میگفتم‪ .‬آنها هم تهیه‬

‫میکردند و میآوردند‪ .‬آن موقع رئیس بیمارســتان شــهدای‬

‫تجریش هم بودم‪ .‬گفتم دســتگاههای رادیولوژی پرتابلی که‬

‫برای بیمارستان شــهدا گرفته بودیم‪ ،‬به جبهه ببرند که برای‬

‫عکســبرداری در آنجا مشکلی نداشــته باشیم‪ .‬سپاه هم یک‬

‫آن روزها همدلی وجود‬ ‫دداسشــــتگتا‪،‬ههژنمراهتبوار بهرم بقوبدزیرمگوبوهاقمعاًا یدادک‪.‬‬ ‫میخوردیم‪ ،‬باید فاتحهی جمهوری اسلامی را میخواندیم‪.‬‬
‫هدف مشترک داشتیم‪.‬‬

‫شماره پیاپی ‪ /12‬سال ‪ /7‬شماره ‪ /1‬تابستان ‪1403‬‬ ‫هدف همه این بود که به بهترین شــکل به مجروحان جنگی‬

‫رسیدگی کنیم‪ .‬ما در دنیا رتبهی اول را در این زمینه داریم‪.‬‬ ‫آموزش و تأمین نیروی تخصصی‬

‫ایده ساخت بیمارستانهای صحرایی‬ ‫اولین کاری که در این زمینه انجام دادم‪ ،‬نوشتن کتابی به نام‬
‫یک نکته را مدنظر داشــته باشــید؛ اگر بیمار ترومایی ظرف‬
‫‪ 15‬دقیقــهی اول بمیرد‪ ،‬حتی اگر در بیمارســتان شــهدای‬ ‫«جراحی در جنگ» بود‪( .‬کتابــی که دکتر فروتن میخواهد‬
‫تجریش باشــد که آن را بهترین مرکز تروما میدانیم‪ ،‬کســی‬
‫نمیتوانــد او را نجــات دهد‪ ،‬ولی اگــر ‪ 15‬دقیقهی اول زنده‬ ‫مکانقدب‪).‬لعالزاروهسـبـریایدنن‪،‬مشجـرـوروحـعـابهنآممویزرفتشیمج؛رامحثل ًای‬ ‫مچعاپمول ًشا‬ ‫دوباره‬
‫مانــد‪ ،‬قابل نجات اســت‪ .‬وقتی متوجه شــدیم امکان اینکه‬ ‫کردم‪.‬‬
‫بتوانند مجروح جنگی را ظرف ‪ 15‬دقیقه به بیمارستان شهدا‬
‫برســانند وجود ندارد‪ ،‬گفتیم ما کادر بیمارســتان شهدا را به‬ ‫اگر قرار بود ســاعت ســهی نیمهشــب حمله باشــد‪ ،‬ساعت‬
‫آنجــا میآوریم‪ .‬همان اوایل جنگ به این نتیجه رســیدیم‪ .‬از‬
‫ســهی نیمهشــب در بیمارســتان صحرایی بودیــم‪ .‬من تمام‬

‫رزیدنتهــای خودم را هم میبردم؛ مانند دکتر افشــار‪ ،‬دکتر‬

‫سیدرضا موســوی‪ ،‬دکتر ربانی و دکتر الیاسیان که مسیحی‬

‫‪69‬‬ ‫بود و اســمش را «مســیحی حزبالهی» گذاشــته بودند (به‬